Perfectionisme ontmaskerd

Sommigen noemen perfectionisme ‘de beste van slechte eigenschappen’. Perfectionisme kan je echter behoorlijk serieus gijzelen. Perfectionisme leidt tot isolatie, verlamming, uitstelgedrag, hyperwaakzaamheid en uitputting. Het belemmert: het delen van je volledige kleurenpalet, ideeën en authenticiteit.

Wat zit er onder perfectionistisch gedrag?

Perfectionisme is een strategie om jezelf te beschermen tegen negatieve gevoelens. Je zou het kunnen zien als een strikt innerlijk regiment en de gewoonte om hoge normen toe te passen om de ongemakkelijke overtuiging te vermijden dat je niet goed genoeg bent. Door naar perfectie te streven, kan niemand boos op je worden of kritiek op je hebben. Een dergelijke reactie zou gevoelens van ontoereikendheid, schaamte of angst voor afwijzing teweegbrengen. Je creëert een uiterlijke realiteit ter ondersteuning van een jij die veilig lijkt en goed functioneert, ter compensatie van een innerlijk wezen dat zich niet inherent waardig voelt. Terwijl eigenlijk.. de ware jij, eigenlijk heel erg welkom zou zijn!

Waar komt het vandaan?

Het kan het resultaat zijn van een innerlijke beslissing (al dan niet bewust) om niet overgeleverd te zijn aan een ‘uit de hand gelopen’, hulpeloze of eenzame situatie, zoals je misschien als kind hebt ervaren. Zeer competent zijn kan een manier zijn om gezien te worden, om niet eenzaam te zijn, om jezelf te handhaven en de controle te houden.

In de systeemtheorie wil het kind in ons onschuldig zijn – het wil geen schaamte of schuldgevoel aanvaarden. Volwassen zijn brengt echter de acceptatie met zich mee dat we niet perfect zijn, en dat we tot op zekere hoogte schuldig zijn. Realistisch gezien kan mijn geluk of grens bijvoorbeeld jouw ongemak zijn. Mijn rust bestaat naast jouw race. Het leven van iemand is de dood van iemand anders (in extremiteit). En we vinden een zekere rust in deze voortdurende menselijke uitwisseling als we dit erkennen, in plaats van onze lei onberispelijk schoon te willen houden en voor onbepaalde tijd de ‘onschuldige’ te willen zijn. Er ontstaat een zeker vertrouwen en rust in het hele systeem, als je zegt: "ja – ik heb hiervoor gekozen en ik accepteer de realiteit. Ik aanvaard schuld, en toch BEN IK."

Perfectionisme is het kind in ons dat blijft rondrennen om alles te zijn, in plaats van dit of dat te kiezen - en verantwoordelijk en aanspreekbaar te zijn voor die keuze.

Is aan de slag gaan met perfectionisme de moeite waard?

Het kalmeren van je innerlijke perfectionistische kind betekent winst in rust van het zenuwstelsel, meer vreugde en deelname aan het leven met je volledige volwassen wezen. Wil je aan de slag met je perfectionisme? Neem dan contact met me op.